از مادرانه اسلو تا رویای طلای پاریس/ پشتام: خون سردار سلیمانی را پایمال نمی‌کنیم

«پژمان پشتام» ملی پوش کشتی‌ فرنگی‌ ایران، از جنوبی‌ترین نقطه پایتخت بر سکوی جهانی ایستاد و با کسب مدال برنز مسابقات ۲۰۲۱ نروژ، پس از علیرضا دبیر و حمید سوریان بار دیگر نام ری را در عرصه جهانی مطرح کرد تا انگیزه جوانان برای رسیدن به مقام‌های قهرمانی را بیدار کند.

آژانس خبری کارآفرینان اقتصاد از ری؛ قصه پهلوان‌های تاریخ‌سازی که پرچم ایران را بالا بردند همواره بر سر زبان‌ها می‌چرخد، مانند درخشش «پژمان پشتام» کشتی‌گیر دهه هفتادی اهل شهرری در کارزار رقابت‌های جهانی ۲۰۲۱ نروژ، که با تکنیک‌های نابش پشت حریفان را به خاک مالید و بعد از هفت سال بار دیگر نام ری را در عرصه جهانی مطرح کرد.

از ری تا نروژ

این قهرمان ملی از جنوبی‌ترین نقطه پایتخت، با وجود مشکلات فراوان و کمبود امکانات اما در عین حال اراده‌ای محکم، روحیه‌ای قوی و انگیزه‌ای بالا، بی هیچ ادعایی به روی تشک کشتی جهانی رفت و با اثبات اینکه «کارهای به ظاهر نشدنی، درواقع شدنی است»، به بیانات رهبر معظم انقلاب جامه عمل پوشاند.

«پژمان پشتام» در روز ۲۱ دی ماه سال ۱۳۷۲ در باقرشهر ری به دنیا آمد و از مهد قهرمان پرور کشورمان که ستاره‌هایی همچون حمید سوریان و علیرضا دبیر را پرورش داده است، به عرصه جهانی راه یافته و پرچم کشورمان را بار دیگر به رخ جهانیان کشید. با این دلاور با اخلاق و بامرام کشتی گفت‌وگویی انجام دادیم که در ادامه می خوانید:

کشتی را از کجا شروع کردید؟

پشتام: از ۹ سالگی توسط برادر بزرگ‌ترم که در رشته کشی فعالیت می‌کرد، وارد ورزش کشتی در سبک آزاد شدم. نخستین مربی من رضا شیرازی، مشوق اصلی من برای ادامه این ورزش بود که حدود دو سال در باقرشهر به من آموزش داد.

تمریناتم را در باشگاه شهدای باقرشهر ادامه دادم و پس از مدتی زیر نظر آقای بهکار در کشتی آزاد به فعالیت پرداختم و زمانی که حمید سوریان مدال جهانی گرفت، به کشتی فرنگی علاقه پیدا کرده و از آزاد به فرنگی تغییر رشته دادم.

چطور به دوبنده تیم ملی رسیدید؟

پشتام: در ۱۵ سالگی پس از به دست آوردن مقام نخست در مسابقه‌های استانی، در مسابقات جوان‌های کشوری در قم شرکت کرده و مدال طلا را کسب کردم پس از آن به اردوی تیم ملی دعوت شدم و طی سال‌های اخیر زیر نظر مربیان خوبم محمد صفرزاده و محمد شربیانی فعالیت دارم.

شروع اصلی کارم از مسابقات ارتش‌های جهان بود که رتبه دوم را کسب کردم، بعد از آن در مسابقات قهرمانی آسیا دوم شدم، در مسابقات المپیک ارتش‌ها در چین طلا گرفتم، سپس در مسابقات قهرمانی آسیا بزرگسالان قزاقستان مدال طلا به دست آوردم و در مسابقات بزرگسالان جهان در نروژ مدال برنز دریافت کردم.

حال و هوای مسابقات چطور بود؟

پشتام: بزرگانی چون حمید سوریان و علیرضا دبیر کنار ما بودند که قوت قلبی برای ما بود. سوریان گفت اگر می‌خواهی مدال بگیری باید بیشتر از توان خودت تلاش کنی این حرفش خیلی برای من تاثیرگذار بود.

استرس زیادی در مسابقات نروژ داشتم و شب مسابقه فقط دو ساعت خوابیدم. مخصوصا کشتی گیر رژیم غاصب صهیونیست با ما هم گروه شده بود که فکر را درگیر کرده بود چون نمی‌خواستم با او روبه‌رو شوم.

تماشاگران ایرانی زبانزد بودند و با اشتیاق تشویق می‌کردند که جا دارد از همه تماشاگران و هموطنان عزیز که دعای خیرشان بدرقه راهمان بود تشکر کنم.

چرا نتوانستید به مرحله فینال برسید؟

پشتام: تا وقتی به مسابقات جهانی اعزام نشده بودم سختی کار را درک نمی کردم. راه سختی است بچه های جنوب شهر با امکانات کم مدال‌های زیادی کسب کردند بعد از ۷ سال اسم شهرری را بر سر زبان ها آوردم و توانستم مدال جهانی به دست بیاورم.

لیاقت مدال طلا داشتم اما کشتی سنگینی بود یعنی وزن تخصصی من نبود و وزن من سبک‌تر از حریفان بود.

از نظر آمادگی در چه وضعیتی بودید؟

پشتام: اردوهای ما پرفشار است ۱۲ روز اردو و ۵ روز خانه هستیم و اگر اردو نباشد روزی دو الی سه جلسه خودم تمرین می‌کنم.

سال گذشته پدر و مادرم هر دو بیمار شدند و به همراه برادرم درگیر مداوای آنها بودیم. متاسفانه هشت ماه پیش مادرم از دنیا رفت که خیلی در روحیه من تاثیر گذاشت. محمد بنا در این مدت خیلی از لحاظ روحی با من همراهی کرد و گفت باید به موفقیت برسی تا روح مادرت را شاد کنی و من با افتخار مدالم را به روح مادرم  و تمام مادران آسمانی تقدیم کردم چون قهرمان اصلی مادران هستند.

برای آینده چه برنامه‌ای دارید؟

پشتام: آرزوی هر ورزشکاری رسیدن به مدال المپیک است هرچند رنگش مهم است اما دوست داشتم در مسابقات آسیایی و جهانی المپیک مدال بگیرم چون ورزشکار دوست دارد با کسب مدال حقش را بگیرد من فکر می‌کنم کوچک‌ترین حقم را گرفتم و اکنون به مدال المپیک فکر می‌کنم. هدفم المپیک است و سعی می‌کنم بتوانم با مدال خوشرنگ‌تر حقم را از کشتی بگیرم.

سال بعد مسابقات بازی‌های آسیایی و سه سال بعد مسابقات المپیک است باید نظر کادر فنی‌ام را در مورد برنامه‌ای که داریم بپرسم. امسال موفق بودم و سال بعد سعی می‌کنم با مدال طلا دل مردم را شاد کنم.

محمد بنا در این دوره با کشتی‌گیران چه کرد که اینقدر آماده بودند؟

پشتام: محمد بنا مربی تیم ملی با کارنامه‌اش نشان داده که واقعا مربی بزرگی است که به نفع تیم ملی و برای بالابردن پرچم کشور عزیزمان دلسوزانه تلاش می‌کند. در المپیک تلخ ریو که گریه کرد خیلی‌ها با گریه بنا گریه کردند. او در این دوره از رقابت‌ها، تیم ملی را دوباره زنده کرد و حاصلش چهار مدال طلای جهان بود که رکوردشکنی خوبی است.

 چه درخواستی از مسؤولان دارید؟

پشتام: رسیدگی مسؤولان قبل از مسابقه مهم‌تر است چون به کشتی گیر انگیزه می‌دهد. کشتی گیر که در مسابقات مدال نگیرد از نظر روحی ضعیف می شود لذا باید با نگاه ویژه این روحیه را تقویت کرد.

بعد از هفت سال مدال جهانی کسب کردم و نام شهرری را در جهان بالا بردم و انتظار دارم مسؤولان شهرستانی به این مهم توجه کنند و زیرساخت های لازم را برای تقویت کشتی فراهم کنند و باتوجه به اینکه شهرری کشتی گیرهای بالیاقتی دارد باید حمایت‌های لازم انجام گیرد و تداوم داشته باشد.

کشتی شهرری را چگونه ارزیابی می‌کنید؟

پشتام: در شهرری قهرمانان زیادی داریم حمید سوریان ژنرال کشتی فرنگی دارنده ۷ مدال طلای جهان و المپیک و علیرضا دبیر به موفقیت رسیده‌اند.

شهرری قطب کشتی است و مسئولان باید نگاه ویژه به ورزش این شهر داشته باشند چون حاصلش مدال آوری در جهان می شود.

چه حسی دارید از اینکه رهبر انقلاب بابت تلاش‌های کشتی‌گیرها پیام دادند و از آنها تشکر کردند؟

پشتام: مقام معظم رهبری پیامی که برای ما می فرستند باعث خوشحالی و دلگرمی ما می‌شود و از اینکه رهبرمان ما را می‌بیند از کار خود احساس رضایت می‌کنیم. همچنین رئیس جمهور و رئیس قوه قضائیه نیز با پیام‌های خود باعث دلگرمی کشتی گیران می‌شوند.

در رقابت‌ها اعلام کردم اگر با نماینده رژیم اشغالگر قدس روبه‌رو می‌شدم در مسابقه شرکت نمی‌کردم تا خون سردار سلیمانی‌ها پایمال نشود.

لزوم توجه مسؤولان به کشتی‌گیران

حال و هوای شهرری آن‌گونه که باید و شایسته رنگ و بوی این افتخار آفرینی را به خصوص در منطقه ۲۰ شهرداری به خود نگرفت و مسؤولان نتوانستند از این فرصت و بستر مناسب برای ایجاد روحیه نشاط و شادابی همچنین انتقال فرهنگ ورزش و پهلوانی بهره جویند.

حمید سوریان آخرین بار در مسابقات جهانی ۲۰۱۴ ازبکستان در کشتی فرنگی به مدال طلای جهان رسید و حالا پس از ۷ سال فرزند شایسته و برومند دیگری از ری علاوه بر به اهتزاز درآوردن پرچم خوش رنگ کشورمان، نام ری را بر سر زبان‌ها انداخت و با توجه، برنامه‌ریزی و درایت متولیان امر قطعا می‌توان از استعدادهای نهفته در کوچه پس کوچه‌های جنوب شهر برای اعتلای نام زیبای ایران استفاده کرد. 

از مهدی سبزعلی به عنوان آخرین طلایی سنگین وزن کشتی فرنگی ایران در ۱۹۹۸ بانکوک که همچنان تکرار نشده است نباید غافل شویم که همین فرزند و افتخار ری است و در سایه توجه به این قهرمانان ضمن شکوفایی ورزش و استعدادهای فراوان از آسیب‌های اجتماعی در کمین نوجوانان و جوانان کاسته خواهد شد.

قطعاً درخشش «پژمان پشتام» در نروژ، جمعیت زیادی از پسران ری را به سمت باشگاه‌های ورزشی روانه خواهد کرد. کشتی ری حالا می‌تواند به آینده امیدوارتر باشد؛ آینده‌ای شبیه به گذشته‌ای که «علیرضا دبیر»، «حمید سوریان»، «مهدی سبزعلی» و ده‌ها قهرمان و پهلوان از فرزندان ری، در قبله تهران رقم زدند و امروز جوان دهه هفتادی آن را تکرار کرده است؛ و این امر با توجه و رسیدگی مسؤولان محقق خواهد شد.

امیدواریم در روزهای آینده مراسم تجلیل شایسته و در خور نامی از این قهرمان ارزنده کشور توسط مسؤولان شهرستانی به عمل آید.

انتهای پیام/۶۷۰۶۲

دیدگاه خود را بیان کنید

0 دیدگاه