گروه بین‌الملل آژانس خبری کارآفرینان اقتصاد- روز ۵ نوامبر، آمریکایی‌ها در حالی برای انتخاب رئیس‌جمهور بعدی خودشان به پای صندوق‌های رأی خواهند رفت که به نظر می‌رسد دو نامزد اصلی این رقابت همانند چهار سال پیش باز هم «جو بایدن» از حزب دموکرات در برابر «دونالد ترامپ» از حزب جمهوری‌خواه خواهد بود.

با آنکه مرحله درون‌حزبی انتخابات هنوز به پایان نرسیده اما به نظر می‌رسد نامزدی دونالد ترامپ قطعی است. در صورتی که ترامپ و بایدن رو در روی هم قرار بگیرند برای اولین بار پس از ۷۰ سال دو نامزدی رو در روی هم قرار خواهند گرفت که کارنامه‌هایشان در کاخ سفید را به رفراندوم می‌گذارند.

دونالد ترامپ بعد از باخت در انتخابات ریاست‌جمهوری ۴ سال پیش تلاش کرد نتیجه انتخابات را ابطال کند. او اکنون با اتهامات فدرال در این زمینه و تلاش برای ایجاد شورش در آمریکا روبروا است.

در مقابل، وجه مشخصه ریاست‌جمهوری بایدن تورم بالا، آشوب‌های پراکنده در دنیا اعم از افغانستان، اوکراین و منطقه غرب آسیا بوده است.

بسیاری از نظرسنجی‌ها نشان می‌دهند که بایدن و ترامپ هر دو نامحبوب هستند و انتخابات آمریکا این بار به جای آنکه رقابتی بر سر این باشد که کدام نامزد محبوب‌تر است جدالی بر سر این خواهد بود که کدام‌یک کمتر نامحبوب است.

از جمله دیگر نکات قابل توجه در این انتخابات این است که بر خلاف ادوار گذشته رأی‌گیری نوامبر سال جاری رفراندومی تنها بر سر کارنامه بایدن نخواهد بود، بلکه کارنامه دو رئیس‌جمهور در زمینه‌های مختلف اعم از اقتصاد، سیاست خارجی، مهاجرت و دیگر مسائل داخلی مورد مقایسه قرار خواهد گرفت.

در اکثر نظرسنجی‌هایی که در آمریکا برگزار می‌شود دونالد ترامپ با اندکی اختلاف نسبت به جو بایدن برتری دارد. برخی از نظرسنجی‌ها هم البته بایدن را پیروز رقابت‌ها معرفی می‌کنند.

به تازگی نشریه اکونومیست برای اینکه شاخص همه‌جانبه‌تری از عملکرد این دو سیاستمدار در نظرسنجی‌ها ارائه دهد به مقایسه میانگین عملکرد آنها در نظرسنجی‌های مهمی که تا کنون انجام شده‌اند پرداخته است.

نتایج این پژوهش نشان می‌دهد که دونالد ترامپ به طور متوسط با ۲.۳ درصد برتری عملکرد بهتری نسبت به جو بایدن ثبت کرده است. نکته مهم آنکه در ۶ ایالت خاکستری که نتیجه انتخابات آمریکا به آنها وابسته است (ایالت‌های آریزونا، جورجیا، میشیگان، نوادا، پنسیلوانیا و ویسکانسین) ترامپ به طور متوسط ۳.۸ درصد جلوتر از بایدن است.

عملکرد ترامپ در نظرسنجی‌ها در هیچ‌ یک از دو رقابت انتخاباتی که او در آنها حضور داشته به این اندازه مطلوب نبوده. آیا وقت آن است که آمریکا برای دومین دوره ریاست‌جمهوری دونالد ترامپ حاضر شود؟

پاسخ این سوال هنوز منفی است.تا انتخابات ۹ ماه مانده و اگر با نگاهی تاریخی به مسئله نگاه کنیم نظرسنجی‌هایی که قبل از تابستان سال انتخاباتی انجام می‌شوند همواره پیش‌بینی‌کننده ضعیفی برای نتیجه نهایی انتخابات بوده‌اند. در انتخابات سال ۲۰۱۶ که ترامپ و هیلاری کلینتون رقابت می‌کردند نظرسنجی‌ها حتی تا چند روز قبل از انتخابات هم دورنمای غلطی از رئیس‌جمهور آینده ارائه دادند.

با وجود این، باید این نکته را هم در نظر داشت که مطلوبیت نظرسنجی‌ها به نفع ترامپ در این مقطع، قاطع‌تر از نامزدهای ادوار گذشته است که به عنوان چالش‌گر رئیس‌جمهور مستقر وارد عرصه می‌شوند.

نتایج نظرسنجی‌هایی که در ماه گذشته در خصوص رقابت بایدن و ترامپ برگزار شده‌اند دامنه تفاوت زیادی داشته‌اند. در برخی از نظرسنجی‌ها ترامپ با ۸ درصد از بایدن جلو بوده و در برخی دیگر بایدن با ۶ درصد ترامپ را پشت سر گذاشته است.

یک مزیت استفاده از شاخصی به نام میانگین این است که اثر داده‌های پرت مانند آنچه در بالا به آن اشاره شد را خنثی می‌کنند. البته نظرسنجی‌هایی که میانگین را در نظر می‌گیرند نیز از نظر روش و درجه دقت با یکدیگر فرق می‌کنند.

دموکرات‌هایی که حامی جو بایدن هستند درباره نتایج نظرسنجی‌هایی که تاکنون انجام شده می‌گویند در پژوهش‌هایی که به داشتن بیشترین دقت معروف هستند جو بایدن عملکرد بهتری نسبت به ترامپ داشته و در مقابل، موسسه‌هایی با عملکرد ضعیف‌تر، برد را از آن ترامپ می‌دانند.

اکونومیست از روشی در پژوهش خود استفاده کرده که برای نظرسنجی‌هایی که اندازه نمونه آنها بزرگتر بوده و جدیدتر انجام شده‌اند وزن بیشتری نسبت به دیگر نظرسنجی‌ها با اندازه نمونه کوچک‌تر و با فاصله زمانی دورتر قائل شده است. با این روش دونالد ترامپ ۲.۳ درصد از بایدن جلوتر است.

اما اگر میانگین به صورت غیروزنی محاسبه شود، به این صورت که نتایج نظرسنجی‌های ۶ ماه پیش با نتایج نظرسنجی‌های هفته گذشته وزن یکسانی داشته باشند، آنگاه بایدن با ۰.۲ درصد از ترامپ جلوتر است.   

به تمام این پیچیدگی‌ها این نکته را هم باید اضافه کرد که نتایج نظرسنجی‌ها در بهترین حالت، منعکس‌کننده نظر عموم درباره یک نامزد هستند و می‌توانند برتری آرای مردمی را پیش‌بینی کنند. اما می‌دانیم که در انتخابات آمریکا به دلیل آنکه رئیس‌جمهور بر اساس آرای الکترال انتخاب می‌شود و نه رأی مستقیم مردم، به دست آوردن رأی بالاتر هم ضامن پیروزی در انتخابات نیست. به عنوان مثال، در سال‌های ۲۰۰۰ و ۲۰۱۶ نامزدهای حزب جمهوری‌خواه علی‌رغم داشتن آرای کمتر مردمی برنده انتخابات شدند. 

انتهای پیام/