به گزارش آژانس خبری کارآفرینان اقتصاد از اصفهان؛ «هما متینفر» در یادداشتی نوشت: شهید احمد کاظمی را پیش از دیدن فیلم احمد در چهلودومین جشنواره فیلم فجر، شاید فقط اسمش را شنیده بودم، فیلم احمد مرا با حاج احمد کاظمی همراه کرد، فکر میکنم برای یک فرمانده واقعی همه رفتار و اوصافش حقیقی بود و به دل مینشست؛ به وقتش میخندید، شوخی میکرد، بهتزده میشد، اشک میریخت و دردمند میشد.
فرماندههان واقعی به نظرم همینگونهاند؛ آنها از دل مردمان عادی آمدهاند و احوالات و اصاف یک انسان معمولی را میتوانند داشته باشند.
حاج احمدی که در یکی از غمگینترین صحنههای فیلم میگوید؛ نمیداند که چه کند و من این ندانستن را دوست داشتم در واقع احمد فیلم احمد را نیز دوست داشتم؛ مدیر و فرمانده خوبی بود، فیلم با داد و فریادهای هیجاندار شخصیت حاج احمد را بالا نمیبرد بلکه او شخصیتی متین، آرام و منطقی بود و حتی در بحرانیترین شرایط مدیریت بحران میکرد.
از فرماندهان بزرگ کشورمان این چند سال زیاد ساخته شده است، اما حُسن این فیلم در این است که حاج احمد کاظمی در یک بحران در دستوپای بحران نبود؛ بلکه مدیری بود که میشد دل به فرماندهیش خوش کرد.
از همراههان و گروهش مشورت میخواست، نظرات علمی برایش محترم بود، قاطع برای هدفش است اما خود رای و مستبد نیست و با خونگرمی افراد را همراه میسازد و حتی حیات و زندگی یک گل در آوارگی، نیز برایش اهمیت دارد.
به وقتش پای حرف پزشکی که مادری خسته و اندوهگین است مینشیند؛ همراهی که قبولش ندارد را با صمیمتی خودمانی همراه خودش میکند؛ دقت در نحوه توزیع خوراکی دارد و خطر عملیاتی حساس و بیسابقه را میپذیرد.
اما فقط یه سکانس کافی بود که این فیلم را هم دوست بدارم؛ در سختترین لحظات پس از زلزله، شرف، غیرت و اصالت مردمی را نشان میدهد که علیرغم درد، جراحت و آسیبدیدگی خود و عزایزانشان، برای چند صندلی محدود هواپیما نیز، ایثار و از خودگذشتگی میکنند؛ بیتعارف بگویم حس داشتن چنین هموطنانی به من غرور و حال خوب داد.
اما نکتهای که نظرم را جلب کرد، تکرار رابطههای متعدد مادر و دختری و احساس بینشان است، پسران هم به همان میزان میتوانند از نظر حسی درگیر شوند که یک دختر میتواند.
فیلم از ضرب آهنگ خوبی برخوردار است و مخاطب را خسته نمیکند، البته که عمده همراهی مخاطب به خاطر لحظات احساسی است و سرنوشت شخصیتها را برای مخاطب مهم میسازد.
بعضی از سکانسها هم ما را یاد تصاویر هالیودی میاندازند؛ اما به عنوان مخاطب، این را عیب یک فیلم حماسی ندیدم. به هر حال فیلم است و حتی رئالش نیز فیلم است و باید مخاطب را مجذوب خود کند.
فیلم احمد؛ روایت کمتر از ۲۴ ساعت زندگی حاج احمد کاظمی در یکی از بحرانیترین وقایع تلخ کشورمان ایران یعنی زلزله بم است، تینو صالحی، بازیگر نقش شهید احمد کاظمی است، بازیگری که شاید به چهره برای مخاطب آشنا نباشد و حتی مخاطب برای پذیرفتن آن به عنوان نقش اول یک فیلم سینمایی مقاومت کند؛ اما بنظرم در آخر خوب به دل مخاطب مینشیند و بازیگر نقش مکمل مرد با بازی توماج دانشبهزادی با بازی خوبش ابعاد شخصیتی حاج احمد را کامل میکند.
احمد سومین ساخته سینمایی امیر عباس ربیعی، حادثه غمبار زلزله بم را در ساعات ابتدایی به تصویر میکشد اما لحظات شیرین و گاهی طنزش نیز به قائده است.
فیلم احمد را فیلم استانداردی دیدم و تصورم از گیشه این فیلم به شرط تبلیغات خوب، گیشهای موفق است.
احمد، فیلمی دارای قهرمان است، قهرمان فیلم احمد نه یک نفر بلکه همه بودند. کارهای بزرگ با مشارکت و همراهی همگانی پیش خواهد رفت و امیدوارم این همت و پشتکار را در مدیریت پیش از بحران نیز داشته باشیم و فیلم احمد این درد و آسیب بزرگ از عدم اقدامات و سیاستهای درست پیش از بحران و عاقبتی که میتواند داشته باشد را نشان میدهد.
شاید این حاج احمد برای مخاطبی که شهید احمد کاظمی را میشناسد متفاوت باشد اما من این حاج احمد را دوست داشتم؛ او مردی بیریا و بیهیاهو بود که برای مرمت جان و روان مردم آسیبدیده و دردمند تلاش میکرد.
پایان پیام/
دیدگاه خود را بیان کنید