آژانس خبری کارآفرینان اقتصاد لرستان- نسرین صفربیرانوند، یدالله غلامی ۲۱ ساله و اهل روستای زالی‌آباد نورآباد است، وی که بر اثر تصادف یکی از پاهایش را از دست داده با تلاش و پشتکاری عجیب به رشته ورزشی پارکور روی آورده و توانسته حرکاتی خارق‌العاده انجام دهد.

غلامی اراده و انگیزه عجیبی برای ثبت رکورد دارد و معتقد است که معلولیت هر چند محدودیت را به دنبال دارد اما اگر اراده در میان باشد همه چیز ممکن است.

این پارکورکار می‌گوید: اگر شرایط و بستر برای این رشته ورزشی در این معلولان فراهم شود می‌توانم مدال‌های خوشرنگ را برای کشور کسب کنم.

 

 

 با وی گپ و گفتگویی کوتاه انجام داده‌ایم که در ادامه می‌خوانید.

 

چطور شد به سمت ورزش رفتید؟

حدود هفت یا هشت زیر نظر یک مربی ژیمناستیک را کار کردم،بعد از آن به خاطر یک حرکت به پارکور علاقه‌مند شدم و برای یادگرفتن حرکت‌های دیگر به باشگاه رفتم، با گذراندن دوره‌هایی کارت مربیگری را هم گرفته‌ام.

اگر اشتباه نکنم شما دوچرخه سوار خوبی هم هستید؟

بله، دوازده ساله بودم که با دوچرخه برادرم در روستا دور زدم با اینکه اولین بار بود اما به راحتی رکاب زدم و مشکلی برایم پیش نیامد، روشی را به کار می‌برم روشی که مانند افراد سالم رکاب می‌زنم و اذیت نمی‌شوم،در واقع می‌توانم بگویم دوچرخه سواری را به طور حرفه‌ی انجام می‌دهم.

به راحتی مسیر نورآباد -خرم‌آباد را با دوچرخه طی می‌کنم.

شنا را هم به واسطه رفت و آمد به منزل داییم که در بخش شاهیوند است و آب فراوانی در آنجا وجود  دارد آنجا یاد گرفتم.

خیلی‌ها تصورشان این است که معلولیت محدودیت را به دنبال دارد؟

ببینید باید بپذیریم که معلولیت به هرحال محدودیت دارد،اما اینکه ما با این قضیه چطور کنار بیاییم به خودمان و تفکرمان بستگی دارد.

طرف می‌گوید سخت است اما وقتی ورود کردی برایت جذاب است و دلت  می.خواهد بیشتر ادامه دهی، ورزش ایده جدید را در تو ایجاد می‌کند، درست است یک پا ندارم اما آدم‌های دو پا هم یک دهم حرکت‌های من را انجام نمی‌دهند، همه چیز بستگی به اراده آدمی دارد.

 

تاکنون در مسابقات شرکت کرده‌اید؟

من نمی‌توانم در مسابقات شرکت کنم اما افتخاری از من دعوت می‌کنند‌ و هر بار هم حرکات جالب را انجام می‌دهم.

چرا نمی‌توانید شرکت کنید؟

چون پارکورکار برای معلولان در کشور وجود ندارد، این رشته یکی از پرخطر ترین‌رشته‌ها ورزشی حتی برای افراد سالم است.

البته چند سالی است که در کشورهای دیگر پارکورکار برای معلولان راه‌اندازی شده اما در کشور ما تاکنون شرایط فراهم نشده است.

من اولین نفری هستم که به عنوان یک معلول  رشته پارکور را دنبال می‌کنم، رشته خوبی است من هم توانایی دارم اما کسی حمایت نمی‌کند.

اگر این رشته برای معلولان در کشور راه‌اندازی شود می‌توانم به راحتی این رشته را در اختیار معلولان قرار دهم.

چرا دوچرخه سواری شرکت نمی‌کنید؟

به لحاظ توانایی مشکلی ندارم، اما هزینه می‌خواهد، یک بار قرار بود برای مسابقات دوچرخه سواری ثبت نام کنم اما پنجاه میلیون تومان برای خرید دوچرخه نیاز بود که من نتوانستم آن را تهیه کنم.

حرکات پارکور سخت و به نوعی پرخطر است، شما با این شرایط چطور می‌توانید؟

بله، کاملا درست است پارکور یک رشته سخت است بنابراین مهمترین فاکتور این است که نترسید، من ظرف این ۳ سال هیچگاه  نترسیده‌ام، به جرات می‌توانم بگویم برخی حرکت‌ها که من انجام می‌دهم یک فرد دو پا نمی‌تواند انجام دهد.

اما  اگر بر ترس غلبه کنی به راحتی می‌توانید حرکت‌ها را انجام دهی.

خانواده و دوستان وقتی که ورزش را شروع کردید چه واکنشی داشتند؟

واقعیت را بگویم خانواده و دوستان همه مخالف بودند، حرفشان هم این بود که من به واسطه نقص عضوی که دارم نمی‌توانم موفق شوم. 

اما من با تلاش و پشتکار و تمرین زیاد کارم را ادامه دادم، زیرا ورزش برای من همه چیز بود.

بعد از اینکه موفقیت من را دیدند تشویق کردند البته باور اینکه من این حرکات سخت را انجام می‌دهم بسیار سخت بود‌.

 

مهمترین آرزویت در حال حاضر چیست؟

حضور در مسابقات برایم مهمترین آرزو است، اگر مسوولان حمایت کنند به راحتی می‌توانم مدال‌های خوشرنگ را برای کشور کسب کنم.

حتی حرکات‌هایم جزو رکوردهای گینس ثبت شود، نه تنها در پارکور که به طور حرفه‌ای آن را یاد گرفته‌ام بلکه در رشته‌های دوچرخه سواری و پرش نیز حرف برای گفتن دارم.

نورآباد که نه امکانات و نه باشگاه، گاهی همراه با دوستانم در پادگان حمزه برای تمرین می‌رفتم اما تمرینات را به طور جدی در تهران دنبال کردم.

نمی‌توانید در رشته دیگری برای مسابقات شرکت کنید؟

چرا، اما هزینه و اسپانسر می‌خواهد، فعلا کلیپ‌های ورزشی را در فضای مجازی منتشر می‌کنم ببینم اسپانسر پیدا می‌شود که از من حمایت کند.

من برای یک کلاس به اداره ورزش و جوانان نورآباد مراجعه کردم اما حتی از یک کلاس هم خودداری کردند، در حالی که من نه تنها علاقه دارم بلکه توانایی‌هایم کاملا مشخص است.

انتهای پیام/